Kleding en groepsdruk

Je mag verwachten dat iemands uiterlijk de reflectie is van hoe een persoon zichzelf identificeert, maar mensen voegen zich onbewust naar de omgeving waarin ze verkeren. De omgevingsfactoren bestaan uit een groot aantal lagen, die tot uitdrukking komen in subculturen.
Elementair is de subcultuur van de eigen familie, vooral als die hecht is. Maar ook de eigen familie is het product van de cultuur van het land waar men woont. Voor een opgroeiend kind zijn er achtereenvolgens de subculturen van de crèche, de school en het clubleven en andere identiteitsbepalende omgevingsfactoren. Als je bijvoorbeeld een skater bent, dan zal je kledingkeuze bepaald worden door wat skaters en verwante groepen dragen. Je past je aan de subcultuur aan, terwijl je het idee hebt uniek te zijn. En dit geldt voor iedereen, in elke stroming en subcultuur; van bankiers tot hockey meisjes, van jazzliefhebbers tot sportvissers. Sinds de opkomst van de sociale media oefenen die media een grote invloed uit op het socialisatieproces.  

Als je minder groepsgevoelig bent, dan wordt de kledingkeuze vooral bepaald door de collecties die je in winkels aantreft. Achter die collecties zit een uitgekiende marketing, die inspeelt op trends. Consumenten die zich door de trends laten leiden kunnen nog steeds het gevoel hebben uniek te zijn, doordat ze gekozen hebben voor de ene trend boven de andere.  
De ontwerpers en fabrikanten spelen in op de gevoelens van opgroeiende kinderen door hun producten als uniek aan te prijzen: dat de door hun aangeboden kledingstijl je vrijheid en eigenheid bevorderden.

Objectief gezien is kleding niets anders dan de stof die het naakte biologische lichaam van de mens al tienduizenden jaren op pragmatische wijze tegen kou en geweld beschermt. Bij de opkomst van georganiseerde staten kreeg kleding, naast het pragmatische gebruik, de symboolfunctie die uitdrukking gaf aan de macht van de heersende elite, terwijl het gewone volk in ‘werkkleding’ liep.

Net zo vaak als dat de wereld van elite veranderde, veranderde de kleding van de macht. Uitvoerders van de macht dragen kostuums die bij hun uitvoerende machtsfunctie passen, leger, politie, ambtenaren, ziekenverzorger enzovoort.

Pas na de nieuwverworven welvaart van na de tweede wereldoorlog is er een nieuwe dynamiek ontstaan, doordat de massa zich kasten vol kleding kon veroorloven. De kledingindustrie, met daarnaast de accessoires, groeide in een periode van 50 jaar uit tot de grootste industrie in de wereld.  De commercialisering van de kledingindustrie heeft tot een enorme diversificatie geleid, waardoor de exponentieel toegenomen keuzenmogelijkheid meer kansen biedt om een eigen stijl en identiteit te ontwikkelen, waardoor er meer subculturen ontstaan zijn, met een eigen image en logo. 

Iedere groep verteld zijn eigen verhaal, met een eigen gevoel van uniciteit, iets exclusief, waar je graag bij wil horen.  

Wie meer experimenteert, durft en creatief is trekt meer aandacht. Die aandacht kan je zelfbeeld over je eigen identiteit bevestigen, versterken of verzakken. Het is keuze waarmee de kledende vrouw zich steeds weer mee geconfronteerd ziet: het is een sociale tocht die in de loop van haar leven veranderd door de verschillende fase en rollen die haar leven markeren. Voor mannen geldt hetzelfde natuurlijk, maar de emotionele lading ervan ligt anders. Bij mannenkleding draait het om eenvoudige intensiteit, zoals praktisch, stoer, sterk en sportief.
Bij vr-mode speelt er naast stoer en sportief en dergelijke het component vrouwelijkheid een grote rol. Doormiddel van geraffineerd kleding, make-up en accessoires wordt er een extra dimensie aan een vrouw toegevoegd, waarin sensualiteit een grote rol speelt, vooral als een vrouw ervoor kiest om er sexy uit te zien. 

Kleding op zichzelf verteld een verhaal, maar wie goed kan combineren komt tot een eigen gevoelsverhaal, waarmee je je idee over je eigen identiteit tot uitdrukking  brengt.
Met vr-kleding valt eindeloos meer te combineren dan met mannenkleding. Daarnaast is de combinatiemogelijkheid door middel van schoenen, kousen, tassen, sierraden, make-up, enzovoort, bijna onbeperkt. Neem bijvoorbeeld kousen. Mannen dragen sokken. Punt. Vrouwen daarentegen dragen nylonkousen, panty’s, leggings en dergelijke, uitgevoerd een brede keuze van verschillende materialen en kleuren. Allemaal geproduceerd met de intentie om tot een bepaalde gevoelswaarde tot uiting te laten komen: van degelijk tot sexy.

Vroeger bestond er één wereld: de mannenwereld. In de moderne samenlevingen van nu bestaan er twee werelden: de mannenwereld en de vrouwenwereld. En vanuit het oogpunt van de vrouw bestaan er een vrouwenwereld en daarnaast een mannenwereld. Die werelden verschillen op veel fronten van elkaar.  In het bijzonder verschilt het hoe vrouwen met hun uiterlijke verschijning omgaan. Daarin spelen compleet andere gevoelswaarden dan bij de man. Een groot deel van de economie is op de uiterlijke verzorging van vrouwen gericht doormiddel van het modeaanbod, de accessoires, de make-up, de nagel- en kapsalons enzovoort. 
Een fundamenteel verschil tussen een vrouw en een man is dat een vrouw in de openbare ruimte vaak te maken heeft met begerige blikken en ook nageroepen en gefloten kunnen worden. Er zijn vrouwen die zich van die negatieve situatie niets aantrekken, maar veel vrouwen voelen zich erdoor geremd en zullen in hun kledingkeuze het gevoel hebben dat ze die er per situatie op moeten aanpassen.